Naast die mooie natuur die ik nu zo bewust bestudeer, bekijk en vastleg, is het ook zo, dat je nu je op jezelf teruggeworpen bent, je jezelf ook weleens tegenkomt...En ook de ander.
Natuur, wat ben je mooi! Terwijl Yann Tiersen met pianotoetsen op mijn oren klinkt, mijn gezicht in de zon ligt, zie ik op een behoorlijke hoogte een kwetsbaar-sterk web hangen. Zo mooi, zo puur, zo perfect gemaakt. Als de wind blaast, beweegt het web mee. Weerbaar is het. Verraderlijk kwetsbaar. Enorm kleefbaar. Als het web je vangt, ben je verloren.
Ik geloof dat de natuur alle antwoorden in zich draagt en er is zo onnoemelijk veel dat we niet weten. Er speelt zich zo onnoemelijk veel af, dat we niet zien. Nu ik stilsta, kijk, in stilte, ervaar ik al zoveel meer, dan ik ooit al deed. En dan keek ik al met een open onderzoekende blik om me heen. Terwijl ik dit neerpen, gaat er een roodborstje even een momentje zitten op een takje van de boom, waar mijn hangmat aan hangt. Nog net gezien, toen ik even om me heen keek, denkende aan woorden als deze en gedachten daarbij. Natuur, wat ben je mooi! Springlevend bloemetje op een
schijnbaar levenloze bloem bloem...leven Wederom kijk goed en je ziet, je ziet meer dan je verwacht |